10 Temmuz 2015 Cuma

Babalar Çocuk Bakınca

Geçenlerde bir arkadaşımla kınuşuyoruz. Kocası bir tam gün boyunca iki yaş sendromlu bebesine bakmak zorunda kalmış. Daha kapıya geldiğim anda çocuğu kucağıma fırlatıp başka odaya kaçtı dedi. Ve evi görseydin, hayal dahi edemezdin. Tam üç saat sürdü toplamak.

Bunu duyunca kahkahayla güldüm. Gülmemin nedeni elbette ki o baba değildi, genel olarak tüm babalardı. Tamam gerçekten anneler gibi çocuk bakan babalar da var ama nadir işte. Çoğumuzun kocası üç aşağı beş yukarı aynı.

O günden beri düşünüyor ve gün içinde kendime dikkat ediyorum. Nasıl oluyor da hem çocuk bakıyor hem evi derli toplu tutabiliyor hem de yemek falan hazırlıyoruz. Hem beynimiz hem vücudumuz aynı anda birçok işi yapıyor. Her gün, haftasonu ve hafta içi, gece ve gündüz sürekli çalışıyoruz. Ve ciddi birşey olmadığı sürece düzen hiç aksamıyor. Bu gemiyi yürütmenin ne kadar büyük bir efor gerektirdiğini keşke tüm erkekler anlayabilse.

Anlamaları için de tecrübe ettirmemiz lazım. Bu günlerde ben de düşünüyorum arkadaşımın yaptığını. Sınırlı sürelerle değil, tam bir gün çocuk baktıktan sonra adam eski adam olabilecek mi merak ediyorum!