9 Kasım 2013 Cumartesi

Her Anneye Lazım #1 Sese Yalıtılmış Bir Oda

Zaman zaman keşke evimde bir sessiz oda olsa da avazım çıktığı kadar bağırsam, tüm küfürleri saysam diye iç geçiriyorum. Tabi bunun için anne olmak şart değil, anne değilken bile iş hayatı, iyi gün dostları, kızlı erkekli mevzular, başımızdaki vır vır öten baykuşlar da insanı çileden çıkarıyor.

Hangi rahatlama tekniği size uygun bilemem ama bağırmanın yerini hiç bir şey tutmuyor anacım. Hele anne olunca karşınızda bin kere söyleseniz de aksini yapan bir bebe olunca bininci söyleyişte ister istemez ses yükseliyor. Bu gidişatı farkeder farketmez kendimi durdurmayı başarıyorum ama beynim zonklamaya, gözlerim ateş çakmaya hazır bir çakmağa dönüşüyor. İşte bu anda öyle bir odam olsa girsem kapısını kapasam bir çığlık atsam normale dönecekmişim gibi hissediyorum. Zira hiç bir derin nefes beni rahatlatamıyor.

E tabiki de böyle bir odam yok :( O zaman mümkün olduğunca mekandan uzaklaşmaya çalışıyorum, minnakıma bakacak biri varsa tabi. Yoksa içimde o alev artık ne zaman geçerse tüm gün dolaşıyorum öyle.

İşimiz çok çok çok zor,  hayat bir sınav biliyoruz da, bebe olunca, öss ye iki ay kala açılan hızlandırılmış kurslar gibi oluyor bu sınav. Tamam hepinizi alt edicem söz ama bi teker teker gelin yahu, teker teker!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder