Annedir ne yapsa yeridir!

Anne olmanın en keyif aldığım yönlerinden biri kesinlikle bu: toplum içinde en saçma salak hareketleri yapsam bile yadırganmıyor oluşu. Çünkü yanımda minnakım vardır, ne yapıyorsam onun için yapıyorumdur (gibi görünse de bazen sırf stres atmak için işi abartmıyorum değil ). Oh dilediğim kadar dibine vurabilirim.

Bunların başında yüksek sesle gülmek, konuşmak, çığlık atmak geliyor. İnanmayacaksın ama ben anne olduktan sonra kahkahalarımın nasıl olduğunu öğrendim. O zamana kadar nasıl bir ses çıkardığımı bilmiyormuşum. Çok kikirik bir sesim olsa da umrumda değil, hiç çekinmiyorum. Sonraaa minnakımı yüksek sesle çağırmalar, bir başarısının ardından gelen bravolar. O mıy mıy sesim gitti, yer yer çocuk sesi kıvamında canlı neşeli bir ses geldi :)

Hele abidik gubidik surat ifadeleri, el kol sallamalar yok mu? Dışardan kimbilir ne kadar acayip görünüyorum. Fakat hiç yadırgayan bakışlar farketmiyorum, genelde gıpta ile bakıyorlar bize, o zaman değmeyin keyfime. İstersem saçımı tarayamamış olayım ne farkeder, anne sıfatımdan dolayı rahatça yırtabilirim. Nasılsa düzgün olsa bile bozulacak :)

Bir de parklarda yeniden çocukluğumu yaşıyorum ayol. Tahtıravallide bebemin karşısına oturuyorum, zıplama şeysi varsa hop hop zıplıyorum. Daha oturamayan bir bebe iken başlayan onu kucağımda tuttuğum salıncak sefalarım, bu aralar o salıncakta o sallanırken illa yanındaki salıncağa benim oturmamı istemesi ile (tabi boş ise) tavan yapmış durumda. Gel keyfim gel. Ha sahi bir de çocuk oyun mekanlarındaki top havuzu trombolin gibi şeyler var. Bizim çocukluğumuzda yoktu ki öyle top havuzlar falan. Doğrusu çok özeniyordum, şimdi minnakımı yalnız bırakmama bahanesiyle dalıyorum havuza :) Herhalde bu durum daha bağımsız olacağı 3-4 yaşına kadar sürecek, o zamana kadar iyice tadını çıkarmalı veya bir bebe daha yapmalı :))

Velhasıl kelam anne olmak çok keyifli bişey. Delilerin tavırları nasıl anormal sayılmıyorsa, anneyken  de öyle oluyorsun. Tabi bu annelik bir nevi delilik demek de oluyor ya varsın öyle olsun :)